112
13 Kasım 1985'te Kolombiya'da Nevado del Ruiz yanardağı patladı ve Omayra Sanchez (13) adlı küçük çocuk 60 saat boyunca su, beton ve diğer ölen insanların arasında sıkışıp kaldı.
Omayra'nın içler acısı hikayesi 35 yılın ardından sosyal medyada yeniden gündem oldu.
212
O yıl ülkede ''Nevado del Ruiz" adlı volkanik yanardağ faaliyete geçerek patlamıştı.
312
Yerel halk ona "Uyuyan Aslan" diyordu. Çünkü en son 1845 yılında faaliyete geçmiş ve 130 yıldır hiç hareket etmemişti. Aslında uyuyan yanardağ değildi, onu önemsemeyen devlet yetkilileriydi. Harekete geçen yanardağ, Omayra'nın yaşadığı köyü de vurmuştu.
412
Daha ne olduğunu anlayamadan Omayra'nın belden aşağısı patlayan yanardağ sebebiyle kayan toprağın altında kalmış ve yavaş yavaş su birikmeye başlamıştı. Omayra yaşamak için enkaz parçasına tutunmuştu ve ertesi gün bir gazeteci Omayra'nın elini görmüştü.
512
Hemen bölgedeki gönüllüler çağırıldı ve Omayra'yı kurtarmak için büyük bir çaba başladı.
612
Fakat bacaklarını kırmadan Omayra'yı bulunduğu yerden çıkartmak imkansızdı. Üstelik Omayra'yı her çıkartmaya çalıştıklarında çevredeki su yükseliyor ve Omayra'nın nefes almasını engelliyordu.
712
Suyun altına bakan birkaç kişi, Omayra'nın bacaklarının tuğladan yapılmış kapının altında kaldığını fark etti. Aynı zamanda, suyun altında birini daha gördüler: Omayra'nın bacaklarının altında, kapının üzerine yıkılması sonucu hayatını kaybeden halasını. Omayra bu duruma rağmen, çevresindeki gazetecilere şarkılar söylüyor, durumundan bir kere bile şikayet etmiyor ve kurtarılmayı bekliyor, gazetecilere şekerleme ve gazoz istediğini söylüyordu. Hatta röportaj teklifini bile kabul etmişti.
812
Fakat zamanla, kendisinin kurtarılmasını sağlayacak olan malzemeler bir türlü gelmeyince, Omayra yavaş yavaş vücut ısısı düşmeye başladığı için sayıklamaya başlıyordu. Yanındaki gazetecilere "Gidin ve dinlenin" diyordu ve günlük hayatı aklına geliyordu… "Okula geç kaldım… Matematik sınavım var…"
912
MALZEMELER GELDİ ANCAK GEÇ KALINDI
Suyu boşaltmak için pompa geldiğinde, Omayra'nın bacaklarının kangren olduğu ve kesilmesi gerektiği anlaşılmıştı. Fakat ortamdaki kirlilik sebebiyle bu operasyon sonucunda daha büyük acıyla öleceği de anlaşılmıştı. O yüzden, insaflı olan davranışın, Omayra'nın ölmesine izin vermek olduğu düşünülmüştü. Omayra'nın acısı, 60 saat sürmüş ve bu 60 saat içinde Omayra bir kere bile acısını belli etmemiş, ağlamamıştı. Sadece gülmüş, konuşmuş ve şarkı söylemişti. Son sözleri ise "Anne, eğer beni duyuyorsan tahmin ediyorum benim tekrar ayağa kalkmam ve yürüyebilmem ve bu insanların beni kurtarması için dua ediyorsundur. Anne seni seviyorum ve babamı ve kardeşimi. Elveda anne" oldu.
1012
Bu resim son 50 yılın en iyi fotoğrafları arasında yer almış ve fotoğrafçıya Pulitzer ödülünü kazandırmıştı. Bu resim sadece Omayra'nın son anlarını değil, uyuşturucu kartellerinden aldıkları rüşvetlerle keyif yapan Kolombiya devlet yetkililerinin de vicdanlarının son anlarını bütün dünyaya göstermişti. Ülkenin o dönemki savunma bakanı da insanların tepkilerini anladığını ama Kolombiya'nın bu tür gelişmiş ekipmanlara sahip olmayan, az gelişmiş bir ülke olduğunu belirtmiş ve ellerinden geleni yaptıklarını söylemiştir. Kaynak: biacaip.com
1112
1212
