A Harfi İle Başlayan En Güzel Erkek İsimleri ve Anlamları 2023 Popüler A İle Başlayan isimler

Lousa dönemindeki anne adaylarının en sevdiği ve en zorlandığı kısımlardan biride bebeği için isim seçme kısmıdır. Bu yükü hafifletmek adına sizler için a harfi ile başlayan en güzel erkek isimleri ve anlamlarını haberimizde derledik. İşte o isimler ve anlamları...

A HARFİ İLE BAŞLAYAN EN GÜZEL ERKEK İSİMLERİ VE ANLAMLARI:

Abbas::
Aslan, kahraman

Abdi::
İtaat eden

Abdulaziz::
İzzet, kudret, şeref sahibi Allah’ın kulu

Abdulbaki::
Ezelden ebede varolan Allah’ın kulu

Abdulhamit::
Hamd olunan Allah’ın kulu

Abdulkerim::
Çok cömert olan Allah’ın kulu

Abdullah::
Allah’ın kulu

Abdurrahman:
Rahmet sahibi Allah’ın kulu

Abidin:
İmanlı, inançlı, çok ibadet eden.

Abuzer:
Altın suyu, altın suyu gibi parlak

Acahan:
Amca, saygıdeğer, büyük

Acar:
Cesur, becerikli

Aclan:
Hızlı, aceleci

Adal:
Nam kazan, ün al

Adem:
Allah’ın yarattığı ilk insan

Adıvar:
Adı yok değil adsız değil, adlandırılmış

Adil:
Doğruluk gösteren-adaletli davranan

Adnan:
Cennette ölümsüzlüğe kavuşan

Affan:
Haramdan uzak olan

Afşar:
Eli çabuk, çabuk iş gören, oğuz han’ın oğullarından birinin adı, türkmenlerin bir boyunun adı

Afşin::
Tuğrul bey ve alpaslan döneminde anadolu’nun ele geçirilmesinde yeri olan ünlü türk komutanı, savaşlarda kullanılan, giysi, kargı.silah, zırh

Agah::
Bilgili, uyanık

Ağa::
Büyük kardeş, ağabey, köy ve kasabalarda büyük toprak sahibi olan varlıklı kimse, eski türklerde kimi örgütlerin başında bulunanlara verilen san

Ağan:
Geceleri gökte, ara sıra, hızla akıp gittiği görülen ışıklı nokta, göktaşı, akanyıldız

Ağaner:
Akanyıldız gibi güzel er, akaner

Ağca:
Rengi beyaza yakın, beyazca akça,

Ahmed:
Çok övülmüş, Methedilmiş, Hz. Muhammed’in isimlerinden biri ‘Türk dili kurallarında d harfi t olarak kullanılır.’

Ahmet:
Övülmüş, Methedilmiş

Akad:
Doğruluğuyla tanınmış, dürüst

Akalın:
Temiz alın, açık alın, ak alın

Akalp:
Ak yiğit, ak er, temiz yiğit

Akanay:
Akıp giden ay

Akaner:
Akıp giden yiğit

Akar:
‘akmak’ eylemini yapar

Akarsu:
Dere çay, ırmak gibi akıp giden suların genel adı

Akartuna:
Akıp giden tuna irmağı

Akartürk:
Su gibi akıcı türk

Akasoy:
Ağa soylu, soyunda ağalık bulunan kimse ağa soyu

Akat:
Bkz. Akad

Akatay:
Temiz ve herkesçe bilinen kimse

Akay:
Parlak ay, aydınlık, ışık ay, dolunay adam, erkek, kuzey türklerinde erkek çocuklarından büyüğe verieln ad, ağa

Akaydın:
Temiz ve aydınlık, ak aydınlık

Akbatu:
Temiz ve güçlü

Akbatur:
Namuslu ve yiğit

Akbay:
Namuslu ve varsıl, mısır türk kölemenlerinden bir kişi

Akbayar:
Namuslu, temiz ve yüce

Akbeğ:
Namuslu ve varsıl, akbay, ak bey

Akbek:
Namuslu ve varsıl, akbay, ak bey, ak beğ

Akbel:
Ak, beyaz, ile ‘bir dağın iki tepesi arasında geçit veren çukurca yer anlamına gelen ‘bel’ sözcüğünden oluşan bir ad

Akbilge:
Lekesiz ve bilge, temiz bilge

Akbora:
Ak yel, ak fırtına

Akbudak:
Ak renkli budak

Akbulut:
Beyaz bulut, pamuk bulut

Akburç:
Ak renkli ak renkli kale burcu

Akburçak:
Bir metre boyu olabilen bir burçak türü

Akcan:
Temiz can

Akça:
Oldukça ak renkli, beyaza yakın, beyazca

Akçakaya:
Oldukça ak renkli kaya, beyazca kaya

Akçakıl:
Ak renkte küçük taş, akarsu kıyılarındaki ak renkli küçük taş

Akçal:
Ak renge yakın, beyaza yakın beyaza çalan

Akçalı:
Beyaz çalı, paraya bağlı, para ile ilgili, parası olan zengin

Akçasu:
Ak su, duru su

Akçay:
Duru çay, ak su

Akçayel:
Anadolu’nun kimi yerinde kuzeyden, kimi yerinde de kuzey batıdan esen yel

Akçıl:
Beyaza yakın, beyazı çok, içinde ak renk bulunan, kırçıl

Akçınar:
Bir çınar türü

Akçit:
Ak güneş, aydınlık yüz, ışıklı yüz

Akdağ:
Anadolu’nun kimi yerlerindeki dağların adı, ak renkli dağ

Akdal:
Beyaz dal

Akdamar:
Beyaz damar, akan damar

Akdemir:
Döğme demir

Akdeniz:
Ülkemizin güneyindeki deniz

Akdik:
Ak renkte ve dik

Akdiken:
Gövemeriği ya da geyik dikeni de denilen bir bitki alıç

Akdoğan:
Kıvrık ve kısa gagalı, yırtıcı bir kuş

Akdoğdu:
(beyaz tenli doğan bebeğe verilir) ak tenli doğan kimse

Akdoğmuş:
Akça pakça doğmuş, beyaz tenli doğmuş

Akdoğu:
Beyaz şafak, ak ışıklı doğu

Akdora:
Ak renkte dağ tepesi, ak doruk

Akdoruk:
Beyaz renkte, ağaçsız dağ tepesi

Akduman:
Beyaz duman

Akdur:
Ak ve dur, akıp git ve dur, akıp dur, sürekli olarak ak

Akel:
Eli temiz, güvenilir

Aker:
Namuslu yiğit

Akersan:
Yiğit sanlı

Akersoy:
Namuslu ve yiğit soylu

Akgiray:
Temiz ve yaraşır

Akgüç:
Namuslu ve güçlü

Akgün:
Aydınlık gün, mutlu gün

Akgündüz:
Aydınlık gündüz

Akgüner:
Aydınlık sabah vakti

Akgüngör:
Aydınlık günler gör

Akhan:
Ak soylu han

Akhun:
Güney Hun Devleti

Akıman:
Eli açık, yiğit, yiğit kimse

Akın:
Güçlüklerden yılmayan

Akınalp:
Akın yiğidi

Akıner:
Ekın eri, akın yapan er

Akıneri:
Akın yapan yiğit, akıncı yiğit

Akıntan:
Tan vakti,, tanyeri ağarırkenyapılan akın

Akif:
İbadet eden

Akkor:
Işık saçan aklığa varıncaya değin ısıtılmış olan, beyaz kor, beyaz ateş

Akköz:
Ak renkte göz, ak kor

Akman:
Lekesiz, temiz kimse, temiz ak, güzel, ak alımlı

Akmaner:
Lekesiz yiğit, ak alınlı kimse

Akmeriç:
‘ak gibi meriç’ duru sulu meriç

Akna:
Kanaatkar

Aköz:
Özü ak, temiz,

Akpolat:
Ak çelik, manas destanı’nda geçen bir ad

Aksal:
‘birçok kalın direğin ya yana bağlanmasıyla yapılan, düz ve korkuluksuz deniz ya da ırmak taşıtı’ demek olan ‘sal’ ile ‘ak’tan oluşmuş bir ad

Aksan:
Temiz, lekesiz ün

Aksay:
Ak renkte yassı ta, boz renkli kayalık yer

Aksel:
Beyaz sel

Aksın:
Akıp gitsin, aksın gitsin, doğrusun temizsin

Aksoy:
Temiz soy, lekesiz soy

Aksu:
Kayalardan sızan tatlı ve duru su, anadolu’da birçok akarsu ve yer adı

Aksungur:
Atmacaya benzeyen bir kuş, akdoğan

Akşın:
Teni ve kılları ak renkli kimse

Akşit:
Işıklı yüz, aydınlık yüz, güneş, gün yüzlü, kutlu, uğurlu

Aktaç:
Gelin tacı

Aktan:
Aydınlık sabah vakti, avlu, evin önündeki açıklık

Aktaş:
Beyaz taş, kireçtaşı

Aktay:
Beyaz tay; toktamış han’ın başkomutanı, kırgızlardan bir boyun atası

Aktekin:
Ak şehzade

Aktimur:
Dövme demir, akdemir

Aktolga:
Ak kargı

Aktuğ:
beyaz tuğ

Aktuna:
Duru tuna, berrak tuna

Aktün:
Aydınlık gece, ışıklı gece

Akün:
İyi ad, temiz ad, temiz ün

Akünal:
Temiz ün sahibi ol

Akyel:
Güneyden esen yel, lodos, (kimi yerde) doğudan esen yel, (kimi yerlerde) kuzeyden esen yel, poyraz

Alaaddin:
Din uğruna çalışan

Alanay:
Alanları aydınlatan ay

Alaner:
Alan eri, meydan yiğidi

Alangu:
Altın geyik

Alatan:
Güneş’in doğuşundan önceki vakit

Alaz:
Yanan ve ışık veren nesnelerin türlü biçimlerde de uzanan dili, yalaz, yalım alev

Algan:
Ele geçiren, alan, kentleri, ülkeleri ele geçiren

Algın:
Sevdalı, tutkun, vurgun, aşık, güçlü, dolgun, keskin, iyi, güzel algün kızıl gün, al renkli güneş, kızıl güneş

Alhan:
Al renkli prens

Ali:
Yüce, ulu

Alican:
Candan, cana yakın

Alihan:
Ali ve Han

Alişan:
Şanı şerefi en yüksek olan

Alkan:
Kızıl kan

Alkım:
Yağmur sonu gökte beliren renkli görüntü, gökkuşağı

Alkın:
Korkusuz, yiğit, kızıl kın

Alkor:
Kıpkırmızı ateş, kızıl köz

Alkun:
El gün, herkes

Alp:
Yiğitler yiğidiyiğit, kahraman, bahadır, yürekli, babayiğit

Alpagu:
Tek başına düşmana saldıran yiğit

Alpağan:
Yiğit

Alpar:
Yiğit, kahraman, yiğit er, alp er, yiğit kişi

Alparslan:
Yiğit arslan, kahraman aslan

Alpartur:
Kendine güveni olan yiğit

Alpaslan:
Arslan gibi cesur, yiğit savaşçı beyi

Alpay:
Yiğit ay, yiğit ve ay gibi güzel

Alpaydın:
Yiğit ve aydınlık, yiğit ve bilgili yiğit ve aydın

Alpçetin:
Yiğit ve çetin kişi

Alpdemir:
Yiğit ve demir gibi

Alpdoğan:
Yiğit ve doğan kuşu gibi, yiğit ve yırtıcı, yiğit doğmuş olan, yiğit doğan

Alper:
Cesur, yiğit

Alperen:
Yiğit ve ermiş kişi

Alpergin:
Yiğit ve ergin, yiğit ve olgun

Alpermiş:
Yiğit ve ermiş kişi

Alpertunga:
Kaplan gibi yiğit erkek, tarihsel türk adlarından iran mitolojisinde afrasiyap’ın türkçe adı. Yiğitlik simgesi

Alpgiray:
Kırım hanlarından. ‘giray’ kırım hanlarına verilen bir ünvandı. Yiğit ve yaraşır

Alphan:
Yiğit han

Alpkan:
Yiğit, yiğit kanlı, soyca yiğit olan

Alpkutlu:
Yiğit ve uğurlu, uğurlu yiğit

Alpman:
Yiğit kimse

Alpsoy:
Soyca yiğit olan, soylu

Alptekin:
Biricik yiğit, yiğit prens

Alptuğ:
Yiğit tuğu, yiğitlik simgesi

Alptuğrul:
Yiğit alıcı kuş, yiğit doğan

Alsaç:
Al renkli saç, kızıl saç, al ve saç, al ve ortalığa dağıt

Alsan:
Ünlen, san, al tanın

Altan:
Kızıl şafak, kızıl tan, altın, tatar hanlarına verilen bir unvan

Altanay:
Kızıl tan eri, kızıl şafak yiğidi, altın renkli şafak

Altay:
Altın, yüce dağ, orta asya’daki tanrıdağı, tiyanşan dağları, asya’da bir türk budunu

Altemur:
Kızıl kor durumuna gelmiş demir

Altınay:
Altından yapılmış ay

Altıner:
Altın gibi değerli kimse

Altınöz:
Özü altın gibi olan kimse

Altınsoy:
Çok değerli soy, altın gibi soy

Altıntuğ:
Çok değerli tuğ

Altuğ:
Al renkli tuğ, kızıl tuğ, kızıl tuğlu

Altuna:
Al renkli tuna, kızıl tuna

Altunay:
Altından yapılmış ay altın ay

Altunç:
Kızıl tunç

Altuner:
Çok değerli kimse, altın yiğit

Altunhan:
Çin’de cumhuriyet kuruluncaya değin hanlık yapmış olan ünlü devlet adamı

Altuntaş:
Üçüncü harzem devleti’ni kuran kişi

Amaç:
Ulaşılmak istenilen yüce ülkü, erek

Andak:
Ak ant, temiz yemin, diken, sellerin oyduğu yar

Anıl:
İhtiyatlı, tedbirli, aceleci olmayan, adın her zaman anılsın

Ankan:
Temiz soy

Ant:
Tanrı’yı, kutsal bilinen şeyleri tanık göstererek yapılan onama ya da yansıma, söz verme

Apaydın:
Işıklar içinde, çok aydınlık

Aral:
Asya’da bir göl, iki şey arası iki şey arasındaki göl ya da deniz, sıra dağlar

Aras:
Doğu anadolu’da bir ırmak, erzurum’a bağlı bir bucak, bulunulmuş mal

Arbas:
Çok güçlü erkek

Arca:
Çam, çam ağacı, temiz

Arda:
Hükümdar, kumandan asası, meriç nehrinin bir kolu, sonra gelen

Ardıç:
Güzel kokulu yapraklarını kışın da dökmeyen bir ağaç, dağ servisi, çamgillerden kokulu bir ot

Ardıl:
Arkadan gelen, sonra gelen (ilk ya da birkaç çocuktan sonra doğan), öncekinden sonra, ardından gelen

Arel:
Temiz, dürüst

Argın:
Yorgun, bitkin, zayıf, bir tür yaban armudu

Argun:
Yorgun, bitkin, zayıf, argın, pars türünden bir yırtıcı, cengizhan soyunun iran’da kurulduğu ilhanlı devleti’nin dördüncü hükümdarının adı; kamıştan yapılmış bir çalgı; gizli, saklı, arınmış, çok temiz

Argün:
Temiz, aydınlık gün

Arhan:
Temiz han, temiz yönetici, yiğit han

Arıcan:
Temiz kimse

Arıç:
Dirlik, düzenlik, barış

Arıel:
Dürüst, temiz kimse, temiz elli, temiz el

Arıer:
Temiz er, katışıksız, er, temiz kimse

Arıhan:
Bkz. Arhan

Arıkal:
Temiz kal

Arıkan:
Saf kan, temiz kan, soylu kan

Arıker:
Temiz kimse, çelimsiz erkek

Arıkut:
Temiz ve kutlu

Arıman:
Dürüst ve temiz kişi

Arın:
Temiz arı, saf, katışıksız, tertemiz ol, arılaş

Arınç:
Erinç, huzur, barış

Arısal:
Arı gibi çalışkan

Arısan:
Adı, sanı temiz kimse

Arısoy:
Katışıksız soy, temiz soy, soyu temiz kimse

Arısu:
Katışıksız su, arı duru su, temiz su, saf su

Arış:
Kağnı otu

Arıt:
Arınmasını sağla, temiz bir duruma getir, arılaştır

Arıtan:
Temiz bir duruma getiren, temizleyen

Arıtaş:
Temiz taş

Arif:
Anlayışlı, tanınmış, meşhur, bilgi sahibi

Arkan:
Arı kan, temiz kan, soylu kan

Arkın:
Arkada, geride olan, ağır, yavaş, sakin dingin

Arkun:
Bkz. Arkın

Arkut:
Temiz ve uğurlu arı ve kutlu

Armağan:
Birine karşılıksız olarak verilen şey, birini sevindirmek, gönlünü hoş etmek için verilen şey ödül

Arsal:
Arı gibi, arısal, kumral

Arsan:
Yüce gönüllü, adı sanı, temiz kimse, arı san

Arsen:
Kurtuluş

Arslan:
Aslan

Arslaner:
Aslaner

Arsoy:
Arısoy

Arsu:
Arısu

Artaç:
Dost, aynı meslekte olan

Artan:
Fazlalık, üstünlük

Artuk:
Artmış olan, artan, kalan, üstün, ünlü selçuklu emiri

Artun:
Kendine güvenen, onurlu, ağırbaşlı

Artunç:
Arı tunç, katışıksız tunç

Arun:
Bkz. Arın

Asal:
Bir şeyde öğe olan, temel

Asım:
Günahtan, haramdan çekinen, iffetli

Asutay:
Yaramaz, huysuz tay, yaramaz çocuk

Aşan:
Öte yana geçip giden, yüksek bir yerin, ötesine geçen, uygur yazıtlarında geçen bir ad

Aşar:
Aşıp gider, öte yana geçer,

Aşkın:
Üstün, benzerlerini aşmış, sevgilin

Aşkınay:
Aşıp gitmekte olan, ay, yeni ay, ışkın ay

Aşkıner:
Üstün er, üstün kimse

Aşkun:
Bkz. Aşkın

Ata:
Baba, dede, dedelerden her biri, soyun büyüğü

Atabay:
Saygıdeğer ve varsıl kimse, seçuklular döneminde bir unvan, atabey

Atabey:
Bkz. Atabek

Atacan:
Hoşgörüsü olan kimse, babacan

Ataç:
Atalardan sürüp gelen

Atadan:
Atalardan sürüp gelen, ataç

Ataeli:
Ata yurdu, ataların doğup büyüdüğü, yaşadığı yer

Atahan:
Büyük yönetici, ata durumundaki han

Atak:
Atılgan yiğit, yürekli

Atakan:
Atalardan gelen kan, korkusuz

Ataker:
Atılgan yiğit, atılgan ve yiğit

Atakol:
Atılgan ol

Atakul:
Ataya kul, ataya kul olan, ata kulu, lala

Atalay:
Ünlü, şöhretli

Ataman:
Ata, ata kişi, başkan bağbuğ

Atamer:
‘benim atam er kişidir’, yiğit atam

Ataner:
‘senin atan er kişidir, yiğittir

Ataol:
Gelecek kuşaklara baba, ata olasın

Atasagun:
Hekimlerin babası, atası

Atasay:
Atayı say, ataya saygı göster

Atasev:
Atayı, ataları, babayı sev

Ataseven:
Atasını, babasını seven

Atasever:
Atalarını seven kimse

Atasevin:
Atalarınla sevin

Atasoy:
Ata soyu, atadan

Atay:
Herkesçe tanınan tanınmış kişi, ünlü kişi

Ateş:
Cisimlerin tutuşmasıyla oluşan ısı ve ışık, coşku

Atıf:
Şefkatli sevecen, bağlayan

Atıl:
(‘atılmak’tan buyruk) ‘ileri doğru koş’, ‘saldır’ ‘fırla’

Atılay:
Ünlü, şöhretli

Atılgan:
Güçlüklerden ve tehlikelerden yılmayarak daima ileriye atılan, girişken, tez canlı

Atım:
Atılan bir şeyin gidebildiği uzaklık

Atınç:
‘sevinç’ ‘övünç’ gibi sözcükler örnekleşerek ‘atmak’ eyleminden yapılmış bir sözcük

Atilla:
Harpçi, fetheden, bir Türk hakanı

Atlas:
Üstü ipek, altı pamuk kumaş, diba

Atlıhan:
Ünlü han, atı olan, han, söylenceye göre, oğuz han’ınm atası attila hunların büyük imparatoru

Avni:
Yardım etmiş, yardımla ilgili

Avşar:
Bkz. Afşar avunç insanı avutan, teselli eden şey

Ayalp:
Ay gibi güzel ve yiğit

Ayanç:
Saygı

Ayas:
Duru ve dingin havada çıkan kuru soğuk, ayaz

Ayaydın:
Çok aydınlık, ay gibi aydınlık, ay ışığı

Ayaz:
Duru ve dingin havada çıkan kuru soğuk, bulutsuz ve ay ışıklı gecede çıkan soğuk

Aybar:
İnsanda saygı uyandıran görünüş, görkem

Aybars:
Ay gibi güzel, pars gibi yırtıcı, (hun imparatoru attila’nın amcasının adı)

Aybay:
Ay kadar güzel ve zengin

Aybek:
Hindistan’da saltanat süren raziye hatun’un ünlü komutanı, daha sonraki adı kutluğ han

Ayberk:
Sağlam kişilik, ayın şimşek gibi parlaklığı

Aybey:
Ay gibi doğan erkek, bey

Aybora:
Ay kadar güzel, fırtına kadar yıkıcı, ay ve fırtına

Aycan:
Ay gibi kimse, ay ve can

Ayçetin:
Ay kadar güzel ve çetin

Aydar:
Manas destanı’nda adı geçen bir kahraman, perçem

Aydemir:
Doğtamacı keseri, ay biçiminde bir balta

Aydeniz:
Ay ile deniz

Aydın:
Okumuş, bilgili görgülü ve aydınlık kimse, ışıklı, parlak, kutlu, uğurlu, aydınlık, ay ışığı bulunan gece, ege bölgesi’nde bir il

Aydınalp:
Aydınlık ve yiğit

Aydınay:
Her yeri aydınlatan ay, aydınlık ay, parlak ay

Aydıner:
Aydınlık yüzlü kimse

Aydıntan:
Işıklı sabah vakti, aydınlık sabah vakti

Aydinç:
Dinç ay, ay gibi güzrl ve dinç

Aydoğan:
Ay gibi doğmuş olan

Aydoğdu:
Ay gibi doğmuş olan, ay gibi doğan

Aydoğmuş:
Ay gibi doğmuş, ay kadar güzel olan

Aydolun:
Ay’ın on dördü, dolunay

Aygen:
Gönül arkadaşı, sevgili

Aygören:
Ay’ın doğduğunu, gören, aylı gecede doğan

Aygün:
Ay ile güneş, ay ve güneş kadar güzel

Ayhan:
Ay gibi aydınlatan

Aykaç:
Güzel söz söyleyen, ozan

Aykul:
Ay gibi kutlu, ay kadar uğurlu

Aykut:
Kutlu, uğurlu, mükafat

Aykutalp:
Ay kadar kutlu ve yiğit, ertuğrul gazi’nin yanında anadolu’ya geçen bir türk komutanı

Ayman:
Ay gibi güzel kimse

Aymete:
Ay ve hun imparatoru mete’den oluşmuş bir ad

Aymutlu:
Ay gibi güzrl ve mutlu, mutlu ay

Aypolat:
Ay gibi güzel ve polat gibi sağlam

Ayral:
Başkalarından değişik olan, ayrı olan

Aysal:
Ay’la ilgili, ay gibi

Aysan:
Ay gibi güzel ad

Aysen:
Sen ay gibisin

Aysev:
Ay’ı sev

Aysın:
Ay gibi güzelsin, sen ay’sın

Aysoy:
Ay gibi güzel soy

Ayşan:
Ay gibi parlak şan, şanı, ay gibi olan, ay şanlı

Aytaç:
Ay tacı, ay’a taç olan

Aytan:
Ay gibi güzel, tan gibi aydınlık

Aytar:
Olanları bildiren, haber veren

Aytek:
Ay gibi tek olan

Aytekin:
Selçuklu dönemi adlarından, ay prensi, ay gibi güzel ve biricik

Aytemur:
Ay gibi güzel ve demir gibi sağlam

Aytimur:
Horasan’da 1344 yıllarında hüküm süren bir türk hanı

Aytok:
Ay gibi güzel ve tok

Aytolun:
Ay’ın on dördü, ay’ın dolunay durumu, dolunay

Aytun:
Ay ve gece, aylı gece

Aytuna:
Ay gibi güzel ve tuna irmağı gibi görkemli

Aytunca:
Ay gibi güzel ve tunca irmağı gibi görkemli

Aytunç:
Ay gibi güzel ve tunç gibi sağlam

Aytürk:
Ay gibi güzel ve türk gibi güçlü

Ayvaz:
Ermen uşak

Azim:
Büyük, ulu, kararlı

Aziz:
Sevgili, az bulunur

Azmi:
Kararlılık, güçlü. Baha güzellik, parıltı

Azrak:
Çok az bulunur, değerli

Abbas:
Aslan, kahraman

Abdi:
İtaat eden

Abdulaziz:
İzzet, kudret, şeref sahibi Allah’ın kulu

Abdulbaki:
Ezelden ebede varolan Allah’ın kulu

Abdulhamit:
Hamd olunan Allah’ın kulu

Abdulkerim:
Çok cömert olan Allah’ın kulu

Abdullah:
Allah’ın kulu

Abdurrahman:
Rahmet sahibi Allah’ın kulu

Abidin:
İmanlı, inançlı, çok ibadet eden.

Abuzer:
Altın suyu, altın suyu gibi parlak

Acahan:
Amca, saygıdeğer, büyük

Acar:
Cesur, becerikli

Aclan:
Hızlı, aceleci

Adal:
Nam kazan, ün al

Adem:
Allah’ın yarattığı ilk insan

Adıvar:
Adı yok değil adsız değil, adlandırılmış

Adil:
Doğruluk gösteren-adaletli davranan

Adnan:
Cennette ölümsüzlüğe kavuşan

Affan:
Haramdan uzak olan

Afşar:
Eli çabuk, çabuk iş gören, oğuz han’ın oğullarından birinin adı, türkmenlerin bir boyunun adı

Afşin:
Tuğrul bey ve alpaslan döneminde anadolu’nun ele geçirilmesinde yeri olan ünlü türk komutanı, savaşlarda kullanılan, giysi, kargı.silah, zırh

Agah:
Bilgili, uyanık

Ağa:
Büyük kardeş, ağabey, köy ve kasabalarda büyük toprak sahibi olan varlıklı kimse, eski türklerde kimi örgütlerin başında bulunanlara verilen san

Ağan:
Geceleri gökte, ara sıra, hızla akıp gittiği görülen ışıklı nokta, göktaşı, akanyıldız

Ağaner:
Akanyıldız gibi güzel er, akaner

Ağca:
Rengi beyaza yakın, beyazca akça,

Ahmed:
Çok övülmüş, Methedilmiş, Hz. Muhammed’in isimlerinden biri ‘Türk dili kurallarında d harfi t olarak kullanılır.’

Ahmet:
Övülmüş, Methedilmiş

Akad:
Doğruluğuyla tanınmış, dürüst

Akalın:
Temiz alın, açık alın, ak alın

Akalp:
Ak yiğit, ak er, temiz yiğit

Akanay:
Akıp giden ay

Akaner:
Akıp giden yiğit

Akar:
‘akmak’ eylemini yapar

Akarsu:
Dere çay, ırmak gibi akıp giden suların genel adı

Akartuna:
Akıp giden tuna irmağı

Akartürk:
Su gibi akıcı türk

Akasoy:
Ağa soylu, soyunda ağalık bulunan kimse ağa soyu

Akat:
Bkz. Akad

Akatay:
Temiz ve herkesçe bilinen kimse

Akay:
Parlak ay, aydınlık, ışık ay, dolunay adam, erkek, kuzey türklerinde erkek çocuklarından büyüğe verieln ad, ağa

Akaydın:
Temiz ve aydınlık, ak aydınlık

Akbatu:
Temiz ve güçlü

Akbatur:
Namuslu ve yiğit

Akbay:
Namuslu ve varsıl, mısır türk kölemenlerinden bir kişi

Akbayar:
Namuslu, temiz ve yüce

Akbeğ:
Namuslu ve varsıl, akbay, ak bey

Akbek:
Namuslu ve varsıl, akbay, ak bey, ak beğ

Akbel:
Ak, beyaz, ile ‘bir dağın iki tepesi arasında geçit veren çukurca yer anlamına gelen ‘bel’ sözcüğünden oluşan bir ad

Akbilge:
Lekesiz ve bilge, temiz bilge

Akbora:
Ak yel, ak fırtına

Akbudak:
Ak renkli budak

Akbulut:
Beyaz bulut, pamuk bulut

Akburç:
Ak renkli ak renkli kale burcu

Akburçak:
Bir metre boyu olabilen bir burçak türü

Akcan:
Temiz can

Akça:
Oldukça ak renkli, beyaza yakın, beyazca

Akçakaya:
Oldukça ak renkli kaya, beyazca kaya

Akçakıl:
Ak renkte küçük taş, akarsu kıyılarındaki ak renkli küçük taş

Akçal:
Ak renge yakın, beyaza yakın beyaza çalan

Akçalı:
Beyaz çalı, paraya bağlı, para ile ilgili, parası olan zengin

Akçasu:
Ak su, duru su

Akçay:
Duru çay, ak su

Akçayel:
Anadolu’nun kimi yerinde kuzeyden, kimi yerinde de kuzey batıdan esen yel

Akçıl:
Beyaza yakın, beyazı çok, içinde ak renk bulunan, kırçıl

Akçınar:
Bir çınar türü

Akçit:
Ak güneş, aydınlık yüz, ışıklı yüz

Akdağ:
Anadolu’nun kimi yerlerindeki dağların adı, ak renkli dağ

Akdal:
Beyaz dal

Akdamar:
Beyaz damar, akan damar

Akdemir:
Döğme demir

Akdeniz:
Ülkemizin güneyindeki deniz

Akdik:
Ak renkte ve dik

Akdiken:
Gövemeriği ya da geyik dikeni de denilen bir bitki alıç

Akdoğan:
Kıvrık ve kısa gagalı, yırtıcı bir kuş

Akdoğdu:
(beyaz tenli doğan bebeğe verilir) ak tenli doğan kimse

Akdoğmuş:
Akça pakça doğmuş, beyaz tenli doğmuş

Akdoğu:
Beyaz şafak, ak ışıklı doğu

Akdora:
Ak renkte dağ tepesi, ak doruk

Akdoruk:
Beyaz renkte, ağaçsız dağ tepesi

Akduman:
Beyaz duman

Akdur:
Ak ve dur, akıp git ve dur, akıp dur, sürekli olarak ak

Akel:
Eli temiz, güvenilir

Aker:
Namuslu yiğit

Akersan:
Yiğit sanlı

Akersoy:
Namuslu ve yiğit soylu

Akgiray:
Temiz ve yaraşır

Akgüç:
Namuslu ve güçlü

Akgün:
Aydınlık gün, mutlu gün

Akgündüz:
Aydınlık gündüz

Akgüner:
Aydınlık sabah vakti

Akgüngör:
Aydınlık günler gör

Akhan:
Ak soylu han

Akhun:
Güney Hun Devleti

Akıman:
Eli açık, yiğit, yiğit kimse

Akın:
Güçlüklerden yılmayan

Akınalp:
Akın yiğidi

Akıner:
Ekın eri, akın yapan er

Akıneri:
Akın yapan yiğit, akıncı yiğit

Akıntan:
Tan vakti,, tanyeri ağarırkenyapılan akın

Akif:
İbadet eden

Akkor:
Işık saçan aklığa varıncaya değin ısıtılmış olan, beyaz kor, beyaz ateş

Akköz:
Ak renkte göz, ak kor

Akman:
Lekesiz, temiz kimse, temiz ak, güzel, ak alımlı

Akmaner:
Lekesiz yiğit, ak alınlı kimse

Akmeriç:
‘ak gibi meriç’ duru sulu meriç

Akna:
Kanaatkar

Aköz:
Özü ak, temiz,

Akpolat:
Ak çelik, manas destanı’nda geçen bir ad

Aksal:
‘birçok kalın direğin ya yana bağlanmasıyla yapılan, düz ve korkuluksuz deniz ya da ırmak taşıtı’ demek olan ‘sal’ ile ‘ak’tan oluşmuş bir ad

Aksan:
Temiz, lekesiz ün

Aksay:
Ak renkte yassı ta, boz renkli kayalık yer

Aksel:
Beyaz sel

Aksın:
Akıp gitsin, aksın gitsin, doğrusun temizsin

Aksoy:
Temiz soy, lekesiz soy

Aksu:
Kayalardan sızan tatlı ve duru su, anadolu’da birçok akarsu ve yer adı

Aksungur:
Atmacaya benzeyen bir kuş, akdoğan

Akşın:
Teni ve kılları ak renkli kimse

Akşit:
Işıklı yüz, aydınlık yüz, güneş, gün yüzlü, kutlu, uğurlu

Aktaç:
Gelin tacı

Aktan:
Aydınlık sabah vakti, avlu, evin önündeki açıklık

Aktaş:
Beyaz taş, kireçtaşı

Aktay:
Beyaz tay; toktamış han’ın başkomutanı, kırgızlardan bir boyun atası

Aktekin:
Ak şehzade

Aktimur:
Dövme demir, akdemir

Aktolga:
Ak kargı

Aktuğ:
beyaz tuğ

Aktuna:
Duru tuna, berrak tuna

Aktün:
Aydınlık gece, ışıklı gece

Akün:
İyi ad, temiz ad, temiz ün

Akünal:
Temiz ün sahibi ol

Akyel:
Güneyden esen yel, lodos, (kimi yerde) doğudan esen yel, (kimi yerlerde) kuzeyden esen yel, poyraz

Alaaddin:
Din uğruna çalışan

Alanay:
Alanları aydınlatan ay

Alaner:
Alan eri, meydan yiğidi

Alangu:
Altın geyik

Alatan:
Güneş’in doğuşundan önceki vakit

Alaz:
Yanan ve ışık veren nesnelerin türlü biçimlerde de uzanan dili, yalaz, yalım alev

Algan:
Ele geçiren, alan, kentleri, ülkeleri ele geçiren

Algın:
Sevdalı, tutkun, vurgun, aşık, güçlü, dolgun, keskin, iyi, güzel algün kızıl gün, al renkli güneş, kızıl güneş

Alhan:
Al renkli prens

Ali:
Yüce, ulu

Alican:
Candan, cana yakın

Alihan:
Ali ve Han

Alişan:
Şanı şerefi en yüksek olan

Alkan:
Kızıl kan

Alkım:
Yağmur sonu gökte beliren renkli görüntü, gökkuşağı

Alkın:
Korkusuz, yiğit, kızıl kın

Alkor:
Kıpkırmızı ateş, kızıl köz

Alkun:
El gün, herkes

Alp:
Yiğitler yiğidiyiğit, kahraman, bahadır, yürekli, babayiğit

Alpagu:
Tek başına düşmana saldıran yiğit

Alpağan:
Yiğit

Alpar:
Yiğit, kahraman, yiğit er, alp er, yiğit kişi

Alparslan:
Yiğit arslan, kahraman aslan

Alpartur:
Kendine güveni olan yiğit

Alpaslan:
Arslan gibi cesur, yiğit savaşçı beyi

Alpay:
Yiğit ay, yiğit ve ay gibi güzel

Alpaydın:
Yiğit ve aydınlık, yiğit ve bilgili yiğit ve aydın

Alpçetin:
Yiğit ve çetin kişi

Alpdemir:
Yiğit ve demir gibi

Alpdoğan:
Yiğit ve doğan kuşu gibi, yiğit ve yırtıcı, yiğit doğmuş olan, yiğit doğan

Alper:
Cesur, yiğit

Alperen:
Yiğit ve ermiş kişi

Alpergin:
Yiğit ve ergin, yiğit ve olgun

Alpermiş:
Yiğit ve ermiş kişi

Alpertunga:
Kaplan gibi yiğit erkek, tarihsel türk adlarından iran mitolojisinde afrasiyap’ın türkçe adı. Yiğitlik simgesi

Alpgiray:
Kırım hanlarından. ‘giray’ kırım hanlarına verilen bir ünvandı. Yiğit ve yaraşır

Alphan:
Yiğit han

Alpkan:
Yiğit, yiğit kanlı, soyca yiğit olan

Alpkutlu:
Yiğit ve uğurlu, uğurlu yiğit

Alpman:
Yiğit kimse

Alpsoy:
Soyca yiğit olan, soylu

Alptekin:
Biricik yiğit, yiğit prens

Alptuğ:
Yiğit tuğu, yiğitlik simgesi

Alptuğrul:
Yiğit alıcı kuş, yiğit doğan

Alsaç:
Al renkli saç, kızıl saç, al ve saç, al ve ortalığa dağıt

Alsan:
Ünlen, san, al tanın

Altan:
Kızıl şafak, kızıl tan, altın, tatar hanlarına verilen bir unvan

Altanay:
Kızıl tan eri, kızıl şafak yiğidi, altın renkli şafak

Altay:
Altın, yüce dağ, orta asya’daki tanrıdağı, tiyanşan dağları, asya’da bir türk budunu

Altemur:
Kızıl kor durumuna gelmiş demir

Altınay:
Altından yapılmış ay

Altıner:
Altın gibi değerli kimse

Altınöz:
Özü altın gibi olan kimse

Altınsoy:
Çok değerli soy, altın gibi soy

Altıntuğ:
Çok değerli tuğ

Altuğ:
Al renkli tuğ, kızıl tuğ, kızıl tuğlu

Altuna:
Al renkli tuna, kızıl tuna

Altunay:
Altından yapılmış ay altın ay

Altunç:
Kızıl tunç

Altuner:
Çok değerli kimse, altın yiğit

Altunhan:
Çin’de cumhuriyet kuruluncaya değin hanlık yapmış olan ünlü devlet adamı

Altuntaş:
Üçüncü harzem devleti’ni kuran kişi

Amaç:
Ulaşılmak istenilen yüce ülkü, erek

Andak:
Ak ant, temiz yemin, diken, sellerin oyduğu yar

Anıl:
İhtiyatlı, tedbirli, aceleci olmayan, adın her zaman anılsın

Ankan:
Temiz soy

Ant:
Tanrı’yı, kutsal bilinen şeyleri tanık göstererek yapılan onama ya da yansıma, söz verme

Apaydın:
Işıklar içinde, çok aydınlık

Aral:
Asya’da bir göl, iki şey arası iki şey arasındaki göl ya da deniz, sıra dağlar

Aras:
Doğu anadolu’da bir ırmak, erzurum’a bağlı bir bucak, bulunulmuş mal

Arbas:
Çok güçlü erkek

Arca:
Çam, çam ağacı, temiz

Arda:
Hükümdar, kumandan asası, meriç nehrinin bir kolu, sonra gelen

Ardıç:
Güzel kokulu yapraklarını kışın da dökmeyen bir ağaç, dağ servisi, çamgillerden kokulu bir ot

Ardıl:
Arkadan gelen, sonra gelen (ilk ya da birkaç çocuktan sonra doğan), öncekinden sonra, ardından gelen

Arel:
Temiz, dürüst

Argın:
Yorgun, bitkin, zayıf, bir tür yaban armudu

Argun:
Yorgun, bitkin, zayıf, argın, pars türünden bir yırtıcı, cengizhan soyunun iran’da kurulduğu ilhanlı devleti’nin dördüncü hükümdarının adı; kamıştan yapılmış bir çalgı; gizli, saklı, arınmış, çok temiz

Argün:
Temiz, aydınlık gün

Arhan:
Temiz han, temiz yönetici, yiğit han

Arıcan:
Temiz kimse

Arıç:
Dirlik, düzenlik, barış

Arıel:
Dürüst, temiz kimse, temiz elli, temiz el

Arıer:
Temiz er, katışıksız, er, temiz kimse

Arıhan:
Bkz. Arhan

Arıkal:
Temiz kal

Arıkan:
Saf kan, temiz kan, soylu kan

Arıker:
Temiz kimse, çelimsiz erkek

Arıkut:
Temiz ve kutlu

Arıman:
Dürüst ve temiz kişi

Arın:
Temiz arı, saf, katışıksız, tertemiz ol, arılaş

Arınç:
Erinç, huzur, barış

Arısal:
Arı gibi çalışkan

Arısan:
Adı, sanı temiz kimse

Arısoy:
Katışıksız soy, temiz soy, soyu temiz kimse

Arısu:
Katışıksız su, arı duru su, temiz su, saf su

Arış:
Kağnı otu

Arıt:
Arınmasını sağla, temiz bir duruma getir, arılaştır

Arıtan:
Temiz bir duruma getiren, temizleyen

Arıtaş:
Temiz taş

Arif:
Anlayışlı, tanınmış, meşhur, bilgi sahibi

Arkan:
Arı kan, temiz kan, soylu kan

Arkın:
Arkada, geride olan, ağır, yavaş, sakin dingin

Arkun:
Bkz. Arkın

Arkut:
Temiz ve uğurlu arı ve kutlu

Armağan:
Birine karşılıksız olarak verilen şey, birini sevindirmek, gönlünü hoş etmek için verilen şey ödül

Arsal:
Arı gibi, arısal, kumral

Arsan:
Yüce gönüllü, adı sanı, temiz kimse, arı san

Arsen:
Kurtuluş

Arslan:
Aslan

Arslaner:
Aslaner

Arsoy:
Arısoy

Arsu:
Arısu

Artaç:
Dost, aynı meslekte olan

Artan:
Fazlalık, üstünlük

Artuk:
Artmış olan, artan, kalan, üstün, ünlü selçuklu emiri

Artun:
Kendine güvenen, onurlu, ağırbaşlı

Artunç:
Arı tunç, katışıksız tunç

Arun:
Bkz. Arın

Asal:
Bir şeyde öğe olan, temel

Asım:
Günahtan, haramdan çekinen, iffetli

Asutay:
Yaramaz, huysuz tay, yaramaz çocuk

Aşan:
Öte yana geçip giden, yüksek bir yerin, ötesine geçen, uygur yazıtlarında geçen bir ad

Aşar:
Aşıp gider, öte yana geçer,

Aşkın:
Üstün, benzerlerini aşmış, sevgilin

Aşkınay:
Aşıp gitmekte olan, ay, yeni ay, ışkın ay

Aşkıner:
Üstün er, üstün kimse

Aşkun:
Bkz. Aşkın

Ata:
Baba, dede, dedelerden her biri, soyun büyüğü

Atabay:
Saygıdeğer ve varsıl kimse, seçuklular döneminde bir unvan, atabey

Atabey:
Bkz. Atabek

Atacan:
Hoşgörüsü olan kimse, babacan

Ataç:
Atalardan sürüp gelen

Atadan:
Atalardan sürüp gelen, ataç

Ataeli:
Ata yurdu, ataların doğup büyüdüğü, yaşadığı yer

Atahan:
Büyük yönetici, ata durumundaki han

Atak:
Atılgan yiğit, yürekli

Atakan:
Atalardan gelen kan, korkusuz

Ataker:
Atılgan yiğit, atılgan ve yiğit

Atakol:
Atılgan ol

Atakul:
Ataya kul, ataya kul olan, ata kulu, lala

Atalay:
Ünlü, şöhretli

Ataman:
Ata, ata kişi, başkan bağbuğ

Atamer:
‘benim atam er kişidir’, yiğit atam

Ataner:
‘senin atan er kişidir, yiğittir

Ataol:
Gelecek kuşaklara baba, ata olasın

Atasagun:
Hekimlerin babası, atası

Atasay:
Atayı say, ataya saygı göster

Atasev:
Atayı, ataları, babayı sev

Ataseven:
Atasını, babasını seven

Atasever:
Atalarını seven kimse

Atasevin:
Atalarınla sevin

Atasoy:
Ata soyu, atadan

Atay:
Herkesçe tanınan tanınmış kişi, ünlü kişi

Ateş:
Cisimlerin tutuşmasıyla oluşan ısı ve ışık, coşku

Atıf:
Şefkatli sevecen, bağlayan

Atıl:
(‘atılmak’tan buyruk) ‘ileri doğru koş’, ‘saldır’ ‘fırla’

Atılay:
Ünlü, şöhretli

Atılgan:
Güçlüklerden ve tehlikelerden yılmayarak daima ileriye atılan, girişken, tez canlı

Atım:
Atılan bir şeyin gidebildiği uzaklık

Atınç:
‘sevinç’ ‘övünç’ gibi sözcükler örnekleşerek ‘atmak’ eyleminden yapılmış bir sözcük

Atilla:
Harpçi, fetheden, bir Türk hakanı

Atlas:
Üstü ipek, altı pamuk kumaş, diba

Atlıhan:
Ünlü han, atı olan, han, söylenceye göre, oğuz han’ınm atası attila hunların büyük imparatoru

Avni:
Yardım etmiş, yardımla ilgili

Avşar:
Bkz. Afşar avunç insanı avutan, teselli eden şey

Ayalp:
Ay gibi güzel ve yiğit

Ayanç:
Saygı

Ayas:
Duru ve dingin havada çıkan kuru soğuk, ayaz

Ayaydın:
Çok aydınlık, ay gibi aydınlık, ay ışığı

Ayaz:
Duru ve dingin havada çıkan kuru soğuk, bulutsuz ve ay ışıklı gecede çıkan soğuk

Aybar:
İnsanda saygı uyandıran görünüş, görkem

Aybars:
Ay gibi güzel, pars gibi yırtıcı, (hun imparatoru attila’nın amcasının adı)

Aybay:
Ay kadar güzel ve zengin

Aybek:
Hindistan’da saltanat süren raziye hatun’un ünlü komutanı, daha sonraki adı kutluğ han

Ayberk:
Sağlam kişilik, ayın şimşek gibi parlaklığı

Aybey:
Ay gibi doğan erkek, bey

Aybora:
Ay kadar güzel, fırtına kadar yıkıcı, ay ve fırtına

Aycan:
Ay gibi kimse, ay ve can

Ayçetin:
Ay kadar güzel ve çetin

Aydar:
Manas destanı’nda adı geçen bir kahraman, perçem

Aydemir:
Doğtamacı keseri, ay biçiminde bir balta

Aydeniz:
Ay ile deniz

Aydın:
Okumuş, bilgili görgülü ve aydınlık kimse, ışıklı, parlak, kutlu, uğurlu, aydınlık, ay ışığı bulunan gece, ege bölgesi’nde bir il

Aydınalp:
Aydınlık ve yiğit

Aydınay:
Her yeri aydınlatan ay, aydınlık ay, parlak ay

Aydıner:
Aydınlık yüzlü kimse

Aydıntan:
Işıklı sabah vakti, aydınlık sabah vakti

Aydinç:
Dinç ay, ay gibi güzrl ve dinç

Aydoğan:
Ay gibi doğmuş olan

Aydoğdu:
Ay gibi doğmuş olan, ay gibi doğan

Aydoğmuş:
Ay gibi doğmuş, ay kadar güzel olan

Aydolun:
Ay’ın on dördü, dolunay

Aygen:
Gönül arkadaşı, sevgili

Aygören:
Ay’ın doğduğunu, gören, aylı gecede doğan

Aygün:
Ay ile güneş, ay ve güneş kadar güzel

Ayhan:
Ay gibi aydınlatan

Aykaç:
Güzel söz söyleyen, ozan

Aykul:
Ay gibi kutlu, ay kadar uğurlu

Aykut:
Kutlu, uğurlu, mükafat

Aykutalp:
Ay kadar kutlu ve yiğit, ertuğrul gazi’nin yanında anadolu’ya geçen bir türk komutanı

Ayman:
Ay gibi güzel kimse

Aymete:
Ay ve hun imparatoru mete’den oluşmuş bir ad

Aymutlu:
Ay gibi güzrl ve mutlu, mutlu ay

Aypolat:
Ay gibi güzel ve polat gibi sağlam

Ayral:
Başkalarından değişik olan, ayrı olan

Aysal:
Ay’la ilgili, ay gibi

Aysan:
Ay gibi güzel ad

Aysen:
Sen ay gibisin

Aysev:
Ay’ı sev

Aysın:
Ay gibi güzelsin, sen ay’sın

Aysoy:
Ay gibi güzel soy

Ayşan:
Ay gibi parlak şan, şanı, ay gibi olan, ay şanlı

Aytaç:
Ay tacı, ay’a taç olan

Aytan:
Ay gibi güzel, tan gibi aydınlık

Aytar:
Olanları bildiren, haber veren

Aytek:
Ay gibi tek olan

Aytekin:
Selçuklu dönemi adlarından, ay prensi, ay gibi güzel ve biricik

Aytemur:
Ay gibi güzel ve demir gibi sağlam

Aytimur:
Horasan’da 1344 yıllarında hüküm süren bir türk hanı

Aytok:
Ay gibi güzel ve tok

Aytolun:
Ay’ın on dördü, ay’ın dolunay durumu, dolunay

Aytun:
Ay ve gece, aylı gece

Aytuna:
Ay gibi güzel ve tuna irmağı gibi görkemli

Aytunca:
Ay gibi güzel ve tunca irmağı gibi görkemli

Aytunç:
Ay gibi güzel ve tunç gibi sağlam

Aytürk:
Ay gibi güzel ve türk gibi güçlü

Ayvaz:
Ermen uşak

Azim:
Büyük, ulu, kararlı

Aziz:
Sevgili, az bulunur

Azmi:
Kararlılık, güçlü. Baha güzellik, parıltı

Azrak:
Çok az bulunur, değerli