Padişahın biri Camiye girer, o esnada fakir bir alim ayaklarını uzatmış bir şekilde oturmaktadır. Padişah, kendisinin geldiğini gördüğü halde alimin ayaklarını toparlamamasına oldukça bozulur ama bir şey demez.
Camiden çıkarak konağına yönelir.

Zihninde o yoksul alimi talebelerinin gözünde bitirmek vardır. intikamını bu şekilde alacaktır. Vezirini çağırarak içinde bin altın olan büyük bir kese uzatır ve bu keseyi bizim yoksul alime götür. Talebelerine ders verdiği sırada git ve “Padişah bu bin altını ihtiyaçlarınız için size gönderdi, de!” diye tembihler.

Vezir, dediği gibi yapar ve tam dersin ortasında içeri girerek, Padişahın sözleriyle keseyi uzatır. Yoksul alim, talebelerinin bakışları arasında şu sözleri söyler: BUNU GÖNDERENE GERİ GÖTÜR VE ŞÖYLE DE: ‘AYAĞINI UZATAN, ELİNİ UZATMAZ!’