Hanefiler, abdest ayeti olarak bilinen (Mâide 5/6) âyette emredilen fiiller arasında niyetin bulunmayışını delil olarak alırlar. Çünkü bu ayette; yüzü yıkamak, kolları dirseklerle birlikte yıkamak, başı mesh etmek ve ayakları topuklarla birlikte yıkamak emredilmektedir. Zira abdestte; kirlerden temizlenme nitelikleri ağır basmaktadır. Dolayısıyla hikmeti bilinen bir ibadet olarak abdestte niyet etmek şart değildir. Ayrıca, namazın şartlarından olan ‘necasetten taharet’ ve ‘setr-i avret’te niyetin zorunlu olmayışı, abdestte de niyetin farz olmadığını gösterir (Kâsânî, Bedaiu’s-sanâi’, I, 106¬107; Merğînânî, el-Hidâye, I, 13).
Abdest alırken niyet etmenin farz olduğunu söyleyenler ise; Cenâb-ı Hakk’ın: “Onlar dini yalnız Allah’a has kılarak, ona kulluk etmekle emrolunmuşlardır. ” (Beyyine, 93/5) âyeti ile Hz. Peygamber (s.a.s.)’in: “Bütün ameller niyetlere bağlıdır...” (Buhârî, Bed’u’l-vahy, 1; Müslim, İmâre, 155) hadisinden hareketle her ibadette olduğu gibi abdestte de niyet etmenin farz olduğunu söylemişlerdir (Şirbînî, Muğnî’l-Muhtâc, Beyrut, ts. , I, 47).
Kaynak: Diyanet İşleri Başkanlığı