Bugün ‘her şeyi bilenlere/ bildiğini zannedenlere’ birkaç sözümüz var…
Evvela ne zaman bu kadar 'gaza’ geldin(iz)
ya hu!
Daha dün misket oynarken ikincisini kaybettiğin(iz) için salya/sümük ağlarken…
Bugün sayısını bilmediğin(iz) misket fabrikalarındaki işçilerin hakkını götürmeyi maharet mi görmektesin(iz)?
Daha dün mahcup ve mahzun başın(ız) tevazu ile yerde gezerken…
Bugün burnu bir lordun paltosunun yakaları gibi kalkık, yumurta topuk iskarpinlerin(iz)e tanımsız kibirle ‘…küçük dağları ben yarattım’ dercesine basarak gezmenin hadsizliği de ne!
Daha dün bir simidi birkaç kişiyle bölüşüp yerken…
Bugün niçin kral sofralarına meze olmaktasın(ız)?
Daha dün mazlum ve mağdurların haklı sesi olurken…
Bugün niçin Hakikate kulak tıkamaktasın(ız)?
Daha dün bu tür satırları beraber yazıp/haykırırken…
Bugün neden ve niçin okumamaktasın(ız)?
Daha dün her şeyi ‘istişare’ ederken…
Yoksa bugün her şeyi tek başına bilmeye mi başladın(ız)?
Amacımız suçlamak değil…
Gayya çukuruna daha da düşmemen(iz) için hallimizce Hakikati hatırlatmaktır.
Daha dün birilerinin gizli yaptıkları şeyleri nasıl duyuyor idiysen(iz)…
Bugün kafanı(zı) kuma gömdüğünüzü sanarak yaptıklarını(zı) kimsenin görmediğini/bilmediğini mi zannetmektesin(iz)?
Efendi(ler)...
Bakın(ız)!
‘Eskiler balık baştan kokar’ derlerdi…
Bugün balık sadece baştan değil, her bir yerinden bir anda çürümekte ve kokmakta!
Emriniz altındakiler çaplarına göre ‘fetva’ bulmuş, vekalet savaşları yapmakta…
Dahası var mı?
Elbette ki sayamayacak kadar çok…
Ancak vakit varken gelin(iz), aslınıza rücu edinin(iz)!
Bu hiç de zor değil…
Hikmet ehli; ‘istişare, doğru yolu bulmanın ta kendisidir’ der.
Burada kim ile, nasıl ve hangi ölçüde istişare edeceğiniz önemlidir!
Kadim geleneğimizde; ’emin’ kişiler ile bu yapılırdı.
Bu emin kişiler ise, sadece Hakk’tan korkardı!
Yani demem o ki; ‘danışma yolunu benimseyen kişi helakten korunmuş olur…’
Tamam, sizi seviyor olabiliriz.
Seviyor olabiliriz de…
Bir yere kadar!