Bizler devrime değil “evrime” inanırız,
Aceleciliği değil itidali severiz,
Meydanları, sıkılan yumrukları değil stratejiyi,
Tepkiyi değil etki yaratmayı, hamaseti değil ilm-i siyaseti tercih ederiz.
Biliriz ki organize olmayan ve zamansız her aksiyon hasmın oyuncağıdır,
Yüreklerimizi coşturan hayalleri gerekirse erteler, sabrederiz,
Şafağın türküsünü söylemeyi çocuklarımıza ve torunlarımıza bırakmaktan hiç ama hiç gocunmayız,
Zafer için devrimi değil, sefer için uzun yolculukları göze alırız.
Evet, kravatları ve rugan ayakkabıları severiz çoğu zaman,
Fakat ideallerimizi imajlara da kurban etmeyiz,
En önemlisi sloganlara,
Yüksek sesle söylendiğinde itminan veren sloganlara.
Reel-politiği hiç sevmezsiniz biliriz fakat onu hiçe sayanların
Döktükleri gözyaşlarını, çekilen acıları unutmadık,
Hudeybiye’den aldığımız dersler vardır,
Moore’un ütopyasından,
İzimlerle gençleri cezaevlerine gönderen deli gömleklilerden
Firavunun sarayında ki Musa’dan,
Darağaçlarında sallandırıla alimlerden,
Menderesten,
Omzu kalabalıklar huzurunda ter döken büyük adamdan,
Erbakan’dan aldığımız dersler vardır.
Dostlar,
Eksiklerimiz var, muhakkak.
Fakat yolu tartışmak;
Bu bir fitnedir,
Emeğimizi tartışmak bir fitnedir,
Marjinal olana davet bir fitnedir,
Fildişi kulelerden seslenmek bir fitnedir,
Gaza gelmek bir fitnedir,
Siz orada biz burada,
Heyecanlarımız ortak, dualarımız ortak, niyetlerimiz sahih
Gün;
Derlenip toplanma,
Hep birlikte,
Tek yürek,
Güçlü bir BİSMİLLAH deme günüdür.