2 Temmuz 1993 tarihinde Sivas'ta Türkiye tarihinin en acı günlerinden biri yaşandı. Bir etkinlik için bir araya gelen insanlar yobazlar tarafından yakılan binada can verdiler. Biz bu günün anısına; 'Madımak Katliamı mesajları, Sivas katliamı ile ilgili, Madımak ile ilgili sözler' başlıklarına yer verdik...
MADIMAK OLAYI NEDİR?
Pir Sultan Abdal Şenlikleri kapsamında, aralarında Aziz Nesin'in de bulunduğu pek çok sanatçı ve fikir insanı dönemin Sivas valisi Ahmet Karabilgin'in özel davetlisi olarak bu kente geldi. 2 Temmuz 1993 günü Cuma namazının ardından etkinliklerin yapıldığı kültür merkezinin önünde bir yürüyüş başladı. "Sivas laiklere mezar olacak" sloganları atılıyordu. Saldırgan grubun bir kısmı yeni dikilen "Halk Ozanları" heykelini yıkıp, yerde sürüklerken; bir kısmı Valilik önünde dönemin Sivas Valisi Ahmet Karabilgin'i protesto etti.
Valinin katliam sonrası İçişleri Bakanlığı'na gönderdiği rapora göre, saldırganların sayısı her saat artıyordu. Yine aynı rapora göre, akşam saat 18:00'de Madımak Oteli'nin önünde o ana kadar hiçbir aşamada dağıtılmamış 15 bin kişi vardı. Otel önündeki araçlar ve sürüklenen heykel ateşe verildi, otelin camları kırıldı. Madımak Oteli tutuşturulan perdeler ve alt katta bulunan eşyalarla birlikte yakıldı.
Otele sığınmış olan kişilerden, aralarında Aziz Nesin'in de bulunduğu 51 kişi de olaylardan kendi olanaklarıyla, ağır yaralarla kurtulurken, öte yandan aralarında Asım Bezirci, Nesimi Çimen, Muhlis Akarsu, Metin Altıok ve Hasret Gültekin'in de bulunduğu 35 kişi yanarak veya dumandan boğularak yaşamını yitirdi.
MADIMAK KATLİAMI MESAJLARI , SİVAS KATLİAMI İLE İLGİLİ MADIMAK İLE İLGİLİ SÖZLER
– Birimize bir şey olursa ne yaparız dediler
– Kalanlar, ölenler için şiirler yazar dedi
Madımak’ta insanları yakanlar şarapçılar değil, yobazlardı,
Meyhaneden değil camiden çıkmışlardı ve cumaydı..
Camiden çıkan elleri kanlı yobazlar taşlar ve benzin bidonlarıyla ‘Allahu ekber’ nidalarıyla oteli taşlayıp içindeki insanlarla birlikte yaktılar..
Farklı düşünüyor, farklı inanıyor, farklı yaşıyor diye insan öldürülen ve çok daha kötüsü buna alkış tutulan bir dünyada insan henüz tam olarak insanlaşmamıştır.
Şu Sivas'ın elinde sazım çalınmaz
Güllerim yandı yüreğim dayanmaz
Şu Sivas'ın elinde sazım çalınmaz
Güllerim yandı yüreğim dayanmaz
Nesimi olacağız, Pir Sultan olacağız, Hallaç olacağız; kollarımız iki yana düşecek ama yaşayacağız. Ebu Müslim olacağız, Hasan Sabbah olacağız, Seyid Rıza olacağız; Zalime Kılıç Çalacağız Ama Yaşayacağız
Ekilir ekin geliriz
Ezilir un geliriz
Bir gider bin geliriz
Beni vurmak kurtuluş mu..
Ülkede yaşanmış / yaşanan çok az şey beni böyle derinden üzmüştür. Şimdi belki yangının içinde degiliz ama, hala etrafımız sarılı; baskılarla, korkularla
“Şimdi benim bir han avlusunda
hiç bitmeyecek umutsuz kavgam,
soluyorsa başı önde yorgunluktan;
bil ki senin hep böyle umarsız,
yarını göze alamayışından”
25 yıl önce iyi insanları yaktılar bu ülkede.
Biri de bu dizeleri yazan Metin Altıok’tu.
Haklıydı…
Orada bulunmayana ne kaldı sorsam
Orada bulunmamak diyecekler belki
Ah islere bulansaydım, dumanlar solusaydım
Yakalarına sarılsaydım , hesap sorsaydım
Eksileni yerine koysaydım, elim yatkındır
Ben de onunla olsaydım o yangın akşamında