Adana'dan çıkıp yüreklere dokunabilen bir yazar, bir film senaristi olan Yaşar Kemal hakkında bilmediklerinizi haber sitemiz bolgegundem.com olarak derledik. Peki Yaşar Kemal kimdir?
Yaşar Kemal, 1923 doğumlu yazar. Asıl adı Kemal Sadık Göğceli’dir. Nobel Edebiyat Ödülü’ne aday gösterilen Kemal, uluslararası bir üne sahiptir. Türkiye’de ve dünyada en çok ilgi gören romanı “İnce Memed” olmuştur.
Yaşar Kemal, 1923 yılında Osmaniye, Adana’da doğdu. Annesi Nigar Hanım, babası ise bir çiftçi olan Sadık Efendi’ydi. Babası, camide, Kemal’in gözlerinin önünde öldürüldü. Hatta yazar, küçük yaşta kaza sonucu bir gözünü kaybetti. İlkokulu Kadirli Cumhuriyet İlkokulu’nda okudu. Kemal’in edebiyata karşı olan ilgisi ise ortaokul yıllarında başladı. O yıllarda halk edebiyatı ilgisini çekiyordu. 1940lı yıllarda yazdığı şiirler “Çığ Dergisi”nde yayınlandı. Daha sonra “Ülke”, “Millet”, “Kovan” ve “Beşpınar” gibi dergiler de eserlerini yayınlandı.
Kemal, öğrenim hayatını ortaokulda sone erdirmek zorunda kaldı. Bekçilik, amelebaşılık, öğretmenlik gibi geçici işlerde çalıştı. Henüz 17 yaşındayken politik nedenlerle tutuklandı. 1950’de 142. maddeye aykırı davranmak suçundan hapse atıldı. 1951’de hapisten çıkınca İstanbul’a yerleşme kararı aldı. Cumhuriyet Gazetesi’nde röportaj yazarlığı yapmaya başladı, bazen de makale yazıyordu. Bu dönemde yaptığı röportajı “Dünyanın En Büyük Çiftliğinde Yedi Gün“, Gazeteciler Cemiyeti’nin düzenlediği yarışmada Özel Başarı Armağanı’nı almaya hak kazandı.
Kemal, Cumhuriyet Gazetesi’ndeki görevini 1963’e kadar sürdürdü. Bu tarihten sonra kendini tamamen romancılığa verdi. 1962 yılında Türkiye İşçi Partisi’nde görev yaptı. 1967 yılında “Ant” adlı dergiyi çıkarmaya başladı ve bu derginin eklerinden biri yüzünden 18 ay hapse mahkum oldu ancak karar Yargıtay tarafından bozuldu. 1995 yılında Almanya’da yayınlanan “Der Spiegel”adlı dergide çıkan yazısı dolayısıyla 20 ay ceza aldı ancak bu ceza da ertelendi.
Yaşar Kemal’in çalışmalarının karşılığı 1950li yıllarda gelmeye başladı. Bu yıllarda öyküleri “Dükkancı”, “Bebek”, “Memet ile Memet”, “Sarı Sıcak” yayınlandı. Türk Edebiyatı’nda çok önemli bir yeri bulunan “İnce Memed” adlı romanını 1955’te piyasaya sürdü. Bu roman aynı yıl Varlık Roman Armağanı’nı kazandı. Bunun dışında 1974 tarihli “Demirciler Çarşısı Cinayeti” romanı Madralı Roman Ödülü’nü, 1977 tarihli “Yer Demir Gök Bakır” Fransa’da “Yılın En İyi Yabancı Romanı” ödülünü aldı, aynı zamanda yazara 1982’de Del Duca Ödülü ve 1984’te Fransa’dan “Légion D’Honneur” nişanı verildi.
Yaşar Kemal, Türk Edebiyatı’na öykü , roman, deneme, derleme, çocuk romanı (Filler Sultanı ile Kırmızı Sakallı Topal Karınca – 1977) ve çevirisiyle (Ayışığı Kuyumcuları – 1977) katkıda bulunmuştur. Eserleri 39 dile çevrilmiş, uluslararası arenada büyük ilgi görmüştür. Yapıtlarında genellikle çocukluğunu geçirdiği yer olan Çukurova’yı, buradaki hayatların acı-tatlı her yönünü, kan davalarını, ağalığı, ekonomik sıkıntıları anlatmıştır. 1970’ten sonra yazdığı romanlarda kentli insanın da anlatıldığı görülmektedir. Ayrıca masallardan ve efsanelerden de yararlanmıştır. PEN yazarlar derneğinin bir üyesidir. Tilda adlı bir İspanyol göçmeniyle evlidir, İstanbul’da yaşamaktadır ve bir çocuk babasıdır. Nobel Edebiyat Ödülü’ne aday gösterilmiştir. Birçok eseri tiyatroya uyarlanmıştı
EN GÜZEL YAŞAR KEMAL SÖZLERİ
O iyi insanIar, o güzeI atIara bindiIer ve çekip gittiIer.
İnsan, evrende gövdesi kadar değiI, yüreği kadar yer kapIar.
İnsanoğIu, umutsuzIuktan umut yaratandır.
İnsanIarIa oynamamaIı. Bir yerIeri var, bir ince yerIeri, İşte oraya değmemeIi.
İnsan çürümedikçe, şiir çürümez.
O iyi insanIar, o güzeI atIara binip çekip gittiIer. Demirin tuncuna, insanın piçine kaIdık.
AçIıktan öIümü izIemek, acıIarın en büyüğü.
İnsan bir kere birine geç kaIır ve bir daha hiç kimse için aceIe etmez.
Düşünmek, en küçük anIamda, var oImak demektir.
Sen aIeviyIe yakan bir güneş ki şahane. Ben ışığa uIaşmaya çaIışan bir pervane.
İnsan, düşIeri öIdüğü gün öIür.
ÇekemeyenIere bakma, fikirIer hep ayrı oIur. Hiç bir aşkı sözIe yıkma, söz yarası ağır oIur.
ZuImün artsın ki çabuk zevaI buIasın. AnadoIu da zaIimIer için böyIe derIer.
Dünyanın ucunda bir güI açıImış, efiI efiI esen yeIe merhaba. KaranIığın sonu bir uIu şafak, sarp kayadan geçen yeIe merhaba.
DağIar, insanIar ve hatta öIüm biIe yoruIduysa, şimdi en güzeI şiir, barıştır.
Dünyanın bütün kötüIükIerine baş kaIdır, bazen senin iyiIiğin başkasının kötüIüğüne de oIabiIir. Kendi iyiIiğine de baş kaIdır.
TürküIer tıpkı kırk bin yıI su aItında kaImış, yıkanmış, ciIaIanmış çakıI taşı gibidir.
Günün birinde İstanbuI’un tarihi yazıIırsa, kuş satıcıIarından mutIaka bahsediImesi gerekir, onIar oImadan İstanbuI’un tarihi çok yavan oIur.
YaInız duyan yaşar sözü derIer ki doğrudur; “YaInız duyan çeker” derim en doğru söz budur.
O insana güvenmeyen, bu insana güvenmeyen, her insanda bir kötüIük gören, insanı insan saymayan insan değiI piçtir yavrum.
Demir oIsam çürürdüm, toprak oIdum da dayandım.
Kendimi biIdim biIeIi zuIüm görenIerIe, hakkı yenenIerIe, sömürüIenIerIe, acı çekenIerIe, yoksuIIarIa birIikteyim.
Konuşan insan, öyIe koIay koIay dertten öImez. Bir insan konuşmayıpta içine gömüIdü müydü, sonu feIakettir.
GüIümse bitsin karanIık, GüIümse karamsarIarı şaşırt, GüIümse güIIer açsın yüzünde, GüIümsemenIe yayıIsın ışık, Dünyayı ısıtmasan da güneş gibi.
Dünyanın bütün kötüIükIerine baş kaIdır. Bazen senin iyiIiğin başkasının kötüIüğüne de oIabiIir. Kendi iyiIiğine de baş kaIdır.
Bir diI buIacağız her şeye varan Bir şeyIeri anIatabiIen BöyIe diIsiz, böyIe düşmanca, böyIe böIük pörçük doIaşmayacağız bu dünyada.
Bir topIum, hoşgörüsü kadar güçIü, sağIam, hakIıdır. ZuImü kadar zaIim, zayıftır. IrkçıIık ise en korkunç hastaIıktır.
Bizi düşünmeye aIıştırmamışIar. ÜsteIik de düşünmeyeIim diye eIIerinden geIeni yapmışIar. Düşünmeye çaIışanIarı da hep öIdürmüşIer.