Kur’an-ı Kerim Yüce Allah’ın biz kullarına ikramı ve nimetidir. Rabbimiz Teala bizi yaratmış başıboş bırakmamıştır. Akıl vermiş, irade vermiş, peygamber göndermiş, hayat rehberi olan kitap vermiş ve biz insanlara  Hak yolu ve Batıl yolu göstermiş, tercihi de  bize bırakmıştır. İnsanlar bu dünyada da, ahirette de tercihlerini yaşarlar. Ne ekerlerse onu biçerler. İnsanın okuması gereken üç kitap vardır; Kur’an-ı Kerim,  Kainat, ve insan. Bunların hepsi de Allah'u Teala’ya imanı işaret ederler. Bu kitaplar akılla okunur, bilgiyle anlaşılır, imanla tasdik edilir. Kur’an-ı Kerim üç şekilde okunur: Kıraat etmek; lafızların, kelimelerin manasını bilmeden okumak. Tilavet etmek; anlamını bilerek okumak. Tertil üzere okumak; anladığını   uygulamak yani içselleştirmek.

Vatan ve iman şairi Mehmet Akif Ersoy Müslümanların Kur’an’ı okuma konusundaki hatalarını mısralarında şöyle belirtmiştir; Ya açar Nazm-ı Celil’in, bakarız yaprağına Yahut üfler geçeriz bir ölünün toprağına İnmemiştir hele Kur’an bunu hakkıyla bilin  Ne mezarlıkta okunmak ne de fal bakmak için. İnsanı ve kainatı, kainattaki zerreden kürreye her şeyi Yüce Rabbimiz yaratmıştır. İnsan doğumundan ölümüne kadar hiç durmadan sürekli çalışan bir makinedir. Bu makinenin kişisel ve toplumsal olarak sağlıklı bir şekilde çalışmasının nasıl olacağını da en iyi bilen onu yaratandır.   İslam Dini dünyayı cennet etmek için kurallar ve kaideler koymuştur. Ahiretteki cennet Allahu Teala’nın mü’min kullarına ikramıdır. Huzur Kur’an’dadır. Eğer Müslümanlar dünyada cennet huzuru yaşamıyorlarsa Kur’an’dan uzak oldukları içindir. 

Kur’an herhangi bir kitap gibi okunmamalıdır. Anlamak ve yaşamak için okunmalıdır. Dünyada en çok okunan kitap Kur’an’dır fakat en az anlaşılan kitap yine Kur’an’dır. Maalesef günümüzde Müslümanların çoğu Kur’an-ı Kerim’in anlam dünyasından kopmuşlardır.  Böyle olunca da Kur’an hayatın dışında kalıyor. Kur’an-ı Kerim’i hayatının dışında tutan bir Müslümanın, seküler bir anlayışı var demektir. Yani Allah’ın emirlerini dünyalık hiç bir işine karıştırmamak, emir ve yasaklarına uymayarak sadece Allah’a inandım deyip orada durmak. Böyle bir anlayış Kur’an’ın ifadesiyle şirktir. Allahu Teala’nın haram kıldığını helal saymak insanı küfre düşürür. O’nun varlığına inanıp, dünyevi işlerinde ve yaşamında sanki yokmuş gibi davranmak aslında inkarcılıktır. Ebu Cehil de böyle inanıyordu. Bundan dolayı ona müşrik denilmiştir. Ankebut Suresi 61. ayet-i kerimede  şöyle buyurulur: (Şayet o inkarcılara, “gökleri ve yeri yaratan, güneşi ve ayı yasalarına boyun eğdiren kimdir?” diye soracak olsan hiç şüphesiz “Allah’tır” derler. O halde Hak’tan nasıl yüz çevirirler.) 

Kur’an-ı Kerim Müslümanların; selamına, kelamına, davranışlarına, sosyal ve ticari hayatına, yemesine, içmesine, aile hayatına, emanet sorumluluğu taşımasına, çalışmasına, ibadetine, kısacası yaşamının her alanına düzenleme getiriyor. Müslüman; “Allahu Teala’ya ve onun emirlerine teslim olan demektir.” Böyle olursa Kur’an-ı Kerim’i doğru okumuş oluruz. Kur’an’a inandım deyip emirlerini dinlemeyerek kendi yanlışlarımızın faturasını ona kesemeyiz.

Her müslüman, İslam’ın güzel örnekliğini Peygamberimiz Hazreti Muhammed Aleyhissalatü vesselamın bize öğrettiği şekilde yaşayarak göstermelidir. Sözler değil yaptıklarımız önemlidir. Söz ve davranış birbiriyle uyumlu olursa İslam ahlakı gerçekleşmiş olur. Söylem ve eylem birliği şarttır. Saf süresi 2. ve 3. ayet-i kerimelerde Yüce Allah müminleri şöyle uyarıyor;“ Ey iman edenler yapmayacağınız şeyleri niçin söylüyorsunuz? Yapmayacağınız şeyleri söylemeniz Allah katında büyük gazaba sebep olur.” Bütün bunlardan şunu anlıyoruz ki; Kur’an-ı Kerim’i “hayatımızın kitabı” olarak anlamalı ve uygulamalıyız. İnsanların bir kısmı Kur’an-ı doğru okumadıkları ve anlam dünyasını keşfedemedikleri için ona mesafeli durmaktadırlar. Kur’an’ı okumak güzel, anlamıyla birlikte okumak daha güzel, Kur’an’ın gönderiliş maksadına uygun olarak anladığımızı yaşamak en güzeldir. Kur’an’ı yaşamak ve hayata hakim kılmak amacıyla okumalıyız.