Gazze’de Siyonist teröristlerin Müslüman katliamı başladığı ilk günlerde yüreğim yanıyor gibi hissediyordum. Müslüman devletler olarak ha bugün ha yarın İsrail’e gereken cevabı vereceğiz diye umutla bekliyordum

. Bir ay geçti, iki ay geçti ve geldik beşinci aya ve ben hala bekliyorum. Ne var ki, kendi nefsimi kontrol ettiğimde büyük bir acı gerçekle karşılaşıyorum ki, bu namussuz kıyımı ben de kanıksamışım.
Büyük bir vicdan körelmesi yaşıyorum.

Artık Gazze haberleri ilk günler gibi etkilemiyor. Anladım ki, çürüyorum; insanlığım çürüyor, müslümanlığım çürüyor, adamlığım çürüyor.

Hasılı kelam Gazze’de iman bir avuç mazlumun gayretiyle yeniden hayat bulurken, yaşadığımız duyarsızlık bizim ruhumuzu da imanımızı da çürütüyor.
KENDİ ELLERİMİZLE ORTAYA KOYDUKLARIMIZ YÜZÜNDEN HELAK OLMAK ÜZEREYİZ. SEN BİZİ DOĞRULT, İMDAT RABBİM!