Arkadaşına ısrarla hakkı, hakikati anlatmaya çalışan bir derviş, bir türlü başarılı olamamış ve sonunda “bu iş benimle olmayacak, hocamın sohbetine götüreyim” demiş ve arkadaşına, “bugün ikindi namazına bizim dergaha gidelim, hocamın sohbetinden nasipleniriz” demiş. Arkadaşı da “olur” dedikten sonra birlikte dergaha gitmişler.

Namazlar kılınmış ve sohbete geçilmiş. Ne var ki, hoca efendi hiç bir şey konuşmuyormuş. Derviş bir süre sabrettikten sonra hocasına yaklaşmış ve “ Hocam, bir arkadaşımla geldim.

Mümkünse bize biraz sohbet etseniz” demiş. Hocası dervişinin gözlerinin içine bakarak, “Susmamızdan bir şey anlamayan, konuşmamızdan hiç bir şey anlamaz evlat” deyivermiş. İnsan yaşlandıkça daha iyi anlıyor, susmanın boş konuşmaktan çok daha kıymetli olduğunu. Allah bizi affetsin…